Bitches in Lobo Beach :3

Sa aking pag kakatanto nuo`y ang magagandang lugar sa Pilipinas ay nababase lamang kung ito ay nasa post card, tulad ng Chocolate Hills at Boracay.  Ngunit dahil sa makating paa na aking taglay, ako`y nag mala dora na laging may dalang mapa 🙂 doon natuklasan ko na bawat sulok ng Pinas may natatagong simpleng ganda na hindi man kilala ay masasabing  “wow! parang bora lang!”.

Isa na dito ang Lobo Beach. Saan lupalop ito matatagpuan?  Ala e sa Batangas lang naman! haha

Ito ay matatanaw patungong tabing dagat 🙂 ganda di ba?

Ang simpleng beach na sadyang hindi mo iindahin ang araw bagkus nanaisin mong

lumangoy kahit masayang ang mga kahong kahong  papaya soap haha 🙂

   Syempre ang dahilan ng pag punta ko sa lugar na ito ay dahil sa aking kaibigan na si ate dennis,

   dito lang naman sya nadistino, hindi po sya geologist o engineer, kundi isa sya Accountant (like me!)

         Ika nga nya “teh nagmimina ako ng lungkot dito” haha kaya kailangan syang dalawin plus bonding pa.

Sa aking unang beses na pag gawi sa Lobo kasama ko ang aking kaibigang si toyo na

walang ginawa kundi ipakita ang kanyang taba hahaha

Ano Toyo natalo kaba sa pusoy o in between at parang nalugi ka sa pustura mong yan 🙂

Sadyang naging masaya at nakapag relax ako sa unang punta ko doon kasama ang

makukulit at kakaibang mga kaibigan.

Hang taray! Eto ang pinaka gusto kung litrato mula sa Lobo Beach. 🙂

Sa pangalawang pag kakataon, ang kasama ko naman ay si teh radz 🙂

Kuha ito bago mag bukang liwayway… sadyang nakaka aliw pagmasdan 🙂

 Dinayo namin ang light house doon na nasa kabilang dako ng dagat.

 Ang laki ng nakalagay na “PAUNAWA” na karatola, Bawal man hindi kami napigilang

magpakuha sa may hagdanan ng light house haha ^_^

Higit sa lahat ito ang aking unang beses na magpakuha ng  naka  planking,

kaya hindi ko ito malilimutan at hindi ako nag iisa kasama ko pa sila “triple planking” 🙂

Ang lugar tulad ng Lobo na natatago lamang ay sadyang sulit puntahan wag lang kalimutan ang sunblock.

Ang saya lang, hindi man Boracay o Pagudpod ang narating ng aking kakatihang paa,

nakatuklas naman ako ng lugar  kung saan maari akong makapag relax kasama ang aking mga kaibigan.

Anne 🙂

Sulat ni Nanay at Tatay

Sa aming pag tanda, unawain at pag pasensyahan mo sana kami, anak. . .

Kung makatapon kami ng sabaw sa hapag kainan

O kaya makabasag ng pinggan

‘Wag mo naman sana kaming kagagalitan

Dala lang yun ng kalabuan ng mata at ng namamanhid naming mga daliri. . .

Pinagalitan ka man sa mga baso’t pinggang iyong nabasag noon bata ka pa,

Iyon ay dahil ayaw naming masugatan ka.

Kung ang mga sinasabi mo’y ‘di maintindihan at madinig

‘Wag mo naman sana kaming sabihan ng “Bingi!”

Humihina na talaga ang aming pandinig

Pakiulit lang nang malakas-lakas na ‘di naman kailangang sigawan

Upang tayo ay mag kaunawaan.

Kung mabagal na kaming mag lakad at ‘di na makasabay sa mabilis mong pag lakad

Paki antay sana at alalayan—mahihina na ang aming mga tuhod

Alalay na tulad sana nung mus mos ka pa at nag-aaral ka pa lang mag lakad

Tuwang tuwa ka naming pinag mamasdan.

Kung minsang makulit at paulit ulit ang aming sinabi na para ng sirang plaka,

‘Wag mo sana kaming pag tawanan o kainisan

Ganyan ka rin kakulit noong bata ka pa at nag-iiyak pa–

Kapag nag papabili ng kung anu ano’y di kami tinitigilan

Hangggang ang gusto mo’y di naibibigay.

Kung kinatatamaran namin na maligo at nag-aamoy lupa na

‘Wag mo naman sanang pan dirihan at piliting maligo. . .

Mahina na kasi ang aming katawan pag nalalamigan.

Natatandaan mo ba noong bata ka pa at kahit anung dungis mo

Ay masayang-masaya ka naming hinahalikan

At mat ’yagang hinahabol sa ilalim ng kama upang paliguan?

Kung palagi kaming masungit at nag sisisigaw

Dala na siguro ito ng pag kabagot sa bahay

At pagkadismaya na wala nang magawa at wala nang silbi.

Ipadama mo naman sana na may halaga pa rin kami sa mundo mo

Katulad ng pag papadama namin noon ng pag papahalaga

At pag tutuwid sa kamalian at katigasan ng iyong ulo.

Kung may konti ka mang panahon mag kwentuhan naman sana tayo. . .

Alam kong abala ka sa hanap buhay pero sabik na kaming makausap ka.

Gusto kong malaman mo na interesado pa rin kami sa mga kwento mo

Tulad n’ung pag bibida mo sa eskwela noong bata ka pa.

Na kahit pautal utal pa ang salita mo,

Nakikinig kaming masaya tungkol sa iyong mga laruan.

Kung kami man ay maihi o madumi sa higaaan dahil hindi na makabangon

‘Wag mo sanang pagagalitan o pandidirihan.

Katulad ng walang reklamo naming paggising nang kahit anong pagod sa gabi

Upang linisin at palitan ang iyong lampin para maginghawa kang makatulog

Hindi na baling kami ang mapuyat.

Kung kami’y maratay sa banig ng karamdaman

‘Wag mo sana kaming pag sawaang alagaan

Gayang mat’yaga naming pag-aalaga noong musmos ka pa.

Bawat daing mo noon ay hirap na dinadala sa aming kalooban

Pagt’yagaan mo naman sana kaming alagaan sa aming mga huling sandali

Kami naman ay di na rin mag tatagal.

At kapag dumating na ang takdang panahon ng aming pag harap sa Dakilang Lumikha. . .

Ibubulong at hihilingin ko sa Kanya.

Na pagpalain ka dahil naging mapagmahal at maalaga kang anak sa iyong ama’t ina.

🙂 Nakuha ko lamang ito mula sa Facebook ng aking kaibigan at sadyang dinurog nito ang aking puso.

Nawa`y mahalin natin ang ating mga magulang, sa oras na tayo ay nagagalit sa kanila, upang mawala ang inis na ating nadarama, ipikit lamang ang mata at bumalik sa nakaraan, kung saan ang paglalakad ay hindi pa natin alam, ang pabibilang ay hindi pa natin maintindihan, ang bawat sugat at sakit na sila ang gumagamot habang tayo`y pinagagalitan, sa bawat pagkakamali ay pilit tayong itinatama. Matuto nating patawarin ang ating mga magulang sa oras na sila ay nagkakamali, tandaan po natin na sila ay tao rin.

Laking pasalamat ko sa may kapal at binigyan ako ng mga magulang na mapagmahal at ginawa ang lahat ng makakaya upang maibigay ang pangangailangan namin.  Sa kanilang pagtanda, hindi ko maipapangako ang marangyang pamumuhay, bagkus ang tanging maibibigay ko lamang ay angpagmamahalat pag intindi tulad ng ibinigay nila sa akin.

Anne 🙂

Ang vet kong love story :)

Lahat ng babae may ninanais na istorya para sa kanilang love story, yung iba naman dumedepende nalang sa mga katagang “bahala na” at “kung sino ibigay xa na yun” 🙂

Pero pano kung bigyan tayo ng pagkakataon ni God na gumawa o sumulat ng ninanais nating kwento para sa ating buhay pag ibig.  Ano ang hihilingin mo? Mala Cinderela story ba ang vet mo o mala snow white? Yung tipong kailangan mo pa ma food poison para makilala mo si prince charming  kaso matetegy kadin sa huli o kaya naman ay makaiwan ka pa ng sapatos tapos mapupulot ng stranger  pano kung mabaho pa yun o may butas na e di nakakahiya haha 🙂

Di ba kung pwede lang gayahin ang istorya nila gagawin natin, pero tila mas maganda kung gagawa tayo ng sariling atin 🙂

Simple lang naman ang nais ko, isang masaya at makulit na istorya. Hindi man perpekto ang bawat sandali mahalaga kasama sya, masaya o malungkot. Yung tipong napapautot kana sa kakatawa at tumutulo na yung sipon mo kakaiyak pero sasabihin nya sayo “mahal kita” ayeeeee 🙂

Haha 🙂 Gusto ko sya makilala sa hindi sinasadyang pagkakataon, yung tipong magkakatinginan kayo tapos ngingiti sya at hindi mo mapipigilang suklian ang kanyang mga ngiti.

Tapos sa pangalawang pagkakataon, magkikita kaming muli sa isang restaurant o kapihan 🙂 doon magkakaraoon kami ng pagkakataon na magtanungan ng pangalan at iba pang mga bagay na pwedeng pag usapan.  At syempre magbibigayan ng kanya kanyang numero o iba pa na  pwedeng magsilbing komunikasyon sa bawat isa.

At syempre sa oras na magkapalagayan ng loob, ayan na! haha 🙂 papasok na sa isang seryosong relasyon. Sabay kaming mangangarap ng buhay na ninanais namin hanggang pagtanda.

Sa hinaba haba nga naman ng prosisyon, sa altar din matutuloy.  Sino ba naman ang hindi mangangarap ikasal.  🙂 Nais ko`y simpleng kasalan ngunit hindi malilimutan.

Aba`y hindi naman pwedeng sa kasalan lang mahihinto ang lahat, nais ko rin magkaroon ng malulusog na anak, dapat kambal (demanding lang) mahirap daw manganak kaya dapat isahang hirap nalang.

Wala na siguro akong gustong hilingin kundi ang makasama sya hanggang pagtanda, yung tipong kahit maputi na buhok nyu at tumutunog na ang mga buto nyo nagagawa  paring magligawan na parang mga bata. Nakakatuwa nga ang kantang “Grow old with you”  by Adam Sandler : ang ganda ng ibig sabihin sa bawat linya.

I wanna make you smile whenever you’re sad
Carry you around when your arthritis is bad
Oh all I wanna do is grow old with you

I’ll get your medicine when your tummy aches
Build you a fire if the furnace breaks
Oh it could be so nice, growing old with you

I’ll miss you
Kiss you
Give you my coat when you are cold

Need you
Feed you
Even let ya hold the remote control

So let me do the dishes in our kitchen sink
Put you to bed when you’ve had too much to drink
I could be the man who grows old with you
I wanna grow old with you

ahahha kakakilig naman 🙂

Saya mangarap ng sariling love story, kung pagpapalain ng may kapal sana eto nalang ibigay nya. Isang simple at masayang buhay kasama ang taong nagmamahal ng tunay.

Ikaw anong love story ba ang vet mo? Isip na! anong malay mo yun din ang ibigay nya sayo 🙂

(⁀‵⁀,)♥ ♥ ♥
.`⋎´ ♥¸.•°*”˜˜”*°•. ♥
… ♥¸.•°*”˜˜”*°•. ♥ ♥
…•°*”˜˜”*°•˙·٠•●♥ anne ♥●•٠

Bondat Session :)

Napapadami ang kain natin kung may masarap na pagkain sa hapag at mga tao na masayang kasalo! Tomo bo? 🙂

Nang gabing yaon ay kasama ko ang aking mga ka- rotaractor at kaibigan na sina Dennis Calinisan,  Asel Punzalan,  Richard PunongBayan,  Francis Gutierez,  Ryan Bello at ang aming Rotarian na si Felimon Brazas Jr.   Abay sino nga ba ang hindi mapapasarap sa pagkain kung eto ang tatambad sa iyong harapan:

Ayan ang tinatawag naming SET A: Ang mahiwagang sopas  Ang masarap na sopas ni Gucci at Ryan na  niluluto pa lamang ay nakakatakam na agad sa panlasa … ( Note: Pano hindi sasarap abay habang niluluto ni Gucci ang mahiwagang sopas, sinasabayan ito ng hindi mahulugang karayom na pag tipa ni Ryan sa keyboard, na para bang may pinaglalaban 🙂 )

Sa sarap nga`y hindi ko na mawari kung nakailang beses bumalik ang mga yaon sa sopas na iyan….  sadyang masarap naman talaga at kahit ako`y hindi ko mapigilang kumuha ng paulit ulit. 🙂

Ang dyosang si Dennis na walang humpay sa pagkain ng sopas 🙂

Syempre papahuli ba ang aming  SET B: Ang Maarting Avocado Graham Cake. Ako at si Asel ang gumawa nyan! 🙂  Nung una`y sinasabi pa nilang hindi raw masarap ito,  sabi lang nila yaon. Hahaha 🙂

Lahat ay nagulat dahil naging masarap ang kinalabasn ng imbentong  graham cake , dahil nung una ay nais lamang naming durugin ang avocado gamit ang blender ngunit dahil sa wala akong nadala, pinasya na lamang naming lagyan ito ng malapot na gatas at konting asukal, bigla lamang  naisipan ni asel na lagyan ng graham biscuit ito kaya…watah!!! Bomongga ang lasa at nakaimbento pa kami ng isang putahe 🙂

Ayan hindi naman halatang masarap hahahahah 🙂   nahingi pa ata si Gucci ?

At tila galit lang sa mundo si ryan …mamansin ka naman!!!! para po sa inyong kaalaman, hindi po sya namamansin mula magumpisa kaming kumain at hanggang sa  matapos  🙂

go lang Mrs!!! 🙂 parang may pinaghuhugutan at pinaglalaban ka ah, wagas ka kung  kumain 🙂

Si Asel na hindi makali sa pagkuha ng litrato sa maarting avocado graham cake.

🙂

Weeeeeeew!  Pero ang hindi ko malilimutan ay ng pinagligpit nila ako ng kinainan namin 🙂  wagas ang dami ng plato 🙂 para bang fiestahan ang pinuntahan ko at tila dalawampung tao ang kumain 🙂 hahaha

Pero sa huli namay masaya ang lahat sa huling hapunang naganap, hindi ko talaga malilimutan ang Bundat Session na iyon. 🙂

🙂    Anne   🙂

Time doesn’t heal

Why do so many people think that time is the
miracle maker?

It is because after time goes by we do feel
better.  Did I just contradict myself? Haha 🙂

No, time makes us feel better, but we have simply
masked the original problems, not resolved them.

Ever have a day where you’re feeling not-so-bad –
then you hear a song that reminds you of your
ex? This trigger can cause a break down.  We fall
into these fits of pain when the root of the problem
remains within us.  Time can push trauma deep inside
to hide from our conscious mind; unfortunately,
nothing hides from the subconscious.

If you do nothing at this point, but allow time
to pass, you may be listening to a song months
or years from now and have the same reaction.

If you are suffering from true heartbreak, the
only real way to heal is to walk straight through
your pain and release it.

 

And ask yourself…  what are my choices ahead?
You probably recognize at his juncture there is a
fork in the road ahead of you.

One path is to let time pass by and see how you feel, one path
is to make a choice to fight this pain and heal.

 

                                                

 

                                                         Anne